亂打鍵盤

得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~得空去支持~

对不起。。。为了要记得一些东西。。。

Why Buddhism?
Oleh: Ven. Dr. K. Sri Dhammananda
ASAS AGAMA

Sebelum kita membincangkan persoalan 'Kenapa memilih agama Buddha', kita harus tahu bagaimanakah idea tentang agama mula-mula muncul di dalam pemikiran manusia.

Beribu-ribu tahun dahulu, setelah menyaksikan banyak peristiwa yang menakjubkan, manusia mula memikirkan tentang pelbagai fenomena semulajadi di dalam alam ini. Adakalanya mereka terpaksa menderita disebabkan oleh malapetaka dan peristiwa yang mengerikan. Kadangkala fenomena itu membawa keuntungan.

Mereka mula berikhtiar untuk mencari jalan untuk menghalang berulangnya peristiwa yang menyebabkan ketakutan, penderitaan, tekanan emosi, syak wasangka dan sebagainya. Mereka sedia maklum bahawa kebanyakan peristiwa ini adalah di luar bidang pengetahuan mereka. Justeru itu, mereka berasa bahawa terdapat suatu kuasa luar yang ghaib di sebalik semua peristiwa yang luar biasa itu; mungkin "tuhan atau dewa".

Upacara mengorbankan binatang dan menyembah diadakan dengan harapan dapat memuja kuasa luar biasa ini. Apabila tuah datang, mereka akan mengadakan majlis kesyukuran sebagai tanda berterima kasih kepada tuhan kerana mereka berpendapat mungkin tuhan yang bertanggungjawab di sebalik tuah itu. Mereka berharap mendapat perlindungan daripada tuhan melalui upacara keagamaan seperti ini supaya tidak menghadapi banyak kesulitan dalam kehidupan. Dengan berkembangnya konsep ini, upacara dan perayaan keagamaan pun mula berkembang. Masyarakat yang berlainan mengadakan perayaan yang berbeza mengikut keperluan serta kedudukan geografi mereka. Dengan bertambahnya upacara pemujaan ini serta falsafah di sebaliknya, 'agama' menjadi satu bahagian intrinsik di dalam setiap tamadun manusia. Asas agama pada mulanya adalah untuk kemandirian manusia yang berpunca daripada syak wasangka dan salah faham tentang hidup serta fenomena semula jadi alam yang mengerikan. Kesemua ini merupakan asas bagi!agama sebagaimana bahan-bahan seperti batu-bata, simen dan tanah digunakan untuk membina asas bagi sesebuah bangunan.

Agama kemudian dikayakan lagi dari segi rupanya supaya kelihatan menarik dengan memperkenalkan unsur keyakinan, pemujaan, penyembahan, etika, moral serta nazar yang kesemuanya dijalankan ke atas nama tuhan demi mengawal umat manusia. Mereka juga berharap dapat mencapai satu alam kebahagiaan yang berkekalan serta ketenangan roh.

ASAS AGAMA BUDDHA

Beberapa ratus tahun kemudiannya, satu agama baru, agama Buddha muncul. Buddha tidak memperkenalkan atau menggunakan sebarang daripada kepercayaan kuno itu. Beliau tidak mengeksploitasi konsep tuhan, teori roh, syurga atau neraka yang berkekalan untuk membentuk agama Buddha. Beliau tidak mengeksploitasi ketakutan manusia atau salah faham mereka tentang fenomena yang berlaku di dalam alam semesta untuk menyokong ajarannya. Beliau tidak menuntut umatnya menerima ajarannya dengan membuta tuli atau mengadakan upacara yang sia-sia. Beliau tidak menggalakkan amalan menyeksa diri atau menurunkan hukum yang wajib untuk pengikutnya. Beliau tidak menuntut kewibawaan sebarang kuasa ghaib untuk mengukuhkan hujahannya. Buddha juga telah memperkenalkan banyak perkara seperti sifat sebenarnya kehidupan duniawi, fenomena alam dan kosmik, ciri sebenar minda dan jasad, kaitan juzuk dan tenaga, moral, perkembangan spirituil, disiplin, latihan pemikiran mental, pengetahuan, kearifan dan Pencerahan Sempurna.

Beberapa konsep yang diajarnya juga terdapat di dalam agama lain, misalan karma - hukum sebab dan akibat serta etika-etika tertentu. Akan tetapi Buddha tidak mengajarinya dengan cara yang sama atau memberi pengertian yang sama kepadanya. Beliau telah memperbaiki dan memperkenalkan secara saintifik dan rasional.

AGAMA YANG BEBAS

Agama Buddha bukanlah satu gabungan beberapa agama atau idea-idea agama yang berbeza. Buddha tidak mengambil ajaran daripada agama lain, mengumpulkannya dan kemudian memperkenalkannya sebagai agama Buddha. Sebaliknya, beliau menyedari bahawa tiada seorang guru agama pun yang dapat menemui kebenaran mutlak dan jalan untuk membebaskan diri daripada belenggu hidup. Beliau menerangkan bahawa guru agama lain hanya dapat mencapai tahap tetentu sahaja di dalam pencapaian kuasa duniawi dan perkembangan spirituil mereka. Mereka masih tidak dapat mencapai minda yang suci sepenuhnya atau membebaskan diri daripada tanggapan yang salah, khayalan, kejahilan, kecemaran minda, salah faham, imaginasi dan kepercayaan yang karut.

Tujuan sebenarnya suatu 'agama' boleh difahami apabila kita mengkaji cara Buddha memperkenalkan "jalan hidup beragama yang mulia" ini. Jika kita menggunakan istilah 'agama' apabila membincangkan ajaran Buddha, kita juga harus memahami tafsiran berlainan yang diberikan bagi istilah ini oleh pengikut agama lain. Justeru itu, sesiapa pun dapat memahami mengapa agama Buddha diperlukan walaupun terdapat begitu banyak sekali agama lain di dalam dunia ini.

KETIADAAN DOGMA

Buddha telah berjaya menyingkirkan beberapa tanggapan yang salah yang menjadi pegangan manusia selama beberapa ribu tahun. Tanggapan bahawa roh itu adalah suatu entiti yang berkekalan dan diwujudkan oleh tuhan terpaksa ditolak apabila Buddha memberikan beberapa hujah yang konkrit dan bernas untuk menyangkal kewujudan sesuatu entiti yang berkekalan selama-lamanya. Tanggapan ini hanyalah suatu khayalan sahaja. Tanggapan ini adalah seperti pelangi yang boleh dilihat tetapi bukannya realiti. Buddha menerangkan bahawa konsep roh ini merupakan satu salah faham tentang kesedaran deria (consciousness) manusia. Konsep roh ini sangat penting dalam setiap agama lain. Akan tetapi Buddha sahaja yang menyatakan dengan jelasnya bahawa tiada sebab untuk kita mempercayai tentang kewujudan roh.

Perkara ini sama seperti pada masa dahulu apabila semua orang percaya bahawa matahari dan bulan mengelilingi bumi kita setiap hari. Manusia mempunyai tanggapan yang salah. Hal ini disebabkan oleh kurangnya pengetahuan tentang cakerawala kita. Apabila Copernicus membuktikan bahawa bukannya matahari yang mengelilingi bumi sebaliknya bumi yang mengelilingi matahari, manusia mula menyedari kebenaran itu.

Terdapat satu lagi tanggapan tentang bumi yang dipegang oleh manusia. Selama beribu-ribu tahun, manusia mempercayai bahawa bumi kita adalah rata. Akan tetapi Galileo telah membuktikan bahawa bumi kita adalah bulat dan bukannya rata. Lama-kelamaan manusia juga menerima kebenaran tersebut.

Apabila Copernicus menemui bahawa matahari ialah pusat sistem suria kita, manusia terpaksa menolak kepercayaan lama yang berasaskan bumi sebagai pusat alam semesta.

Kepercayaan kebanyakan ahli falsafah tradisional sehingga abad ke-19 adalah bahawa atom merupakan entiti mutlak jasad dan adalah mustahil untuk membelahkan atom tersebut. Kepercayaan ini terpaksa ditolak apabila saintis nuklear berjaya membelahnya.

Teori evolusi yang dirumuskan oleh Charles Darwin telah menolak "Teori penciptaan" yang popular itu, bahawa kehidupan dicipta oleh tuhan. Ahli geologi, biologi dan fisiologi telah menerangkan dengan terperinci bahawa kewujudan kehidupan yang pertama di dunia ini telah mengambil masa beberapa juta tahun. Semua ini tidaklah bertentangan dengan ajaran Buddha daripada mana-mana aspek pun. Penemuan moden tentang perkembangan yang perlahan-lahan akan kehidupan mineral, tumbuhan, benda dan makhluk hidup yang lain adalah selari dengan ajaran Buddha.

Apabila kita mengkaji penerangan Buddha tentang alam semesta, kita mendapati bahawa beliau telah menyentuh tentang wujudnya beberapa jenis makhluk hidup yang bahagia dan juga yang tidak bahagia, bukan sahaja di dunia ini tetapi juga di beberapa planet lain yang tertentu.

Para saintis moden dan juga ahli astronomi mempunyai pandangan yang terbuka tentang aspek ini. Mereka mengakui bahawa adanya kemungkinan tentang wujudnya beberapa jenis makhluk hidup di planet-planet lain yang tertentu. Banyak kepercayaan tradisi pada masa kini adalah sama dengan kepercayaan primitif tentang sistem dunia dan asalnya hidup. Akan tetapi ajaran Buddha mengesahkan penemuan baharu tersebut.

Buddha tidak menyokong kepercayaan bahawa upacara agama dan ritual merupakan satu-satunya cara untuk seseorang menyelamatkan dirinya. Mengikut Buddha, perkembangan moral, penumpuan minda serta penyucian minda adalah aspek yang penting dalam menjalani kehidupan beragama sehingga tercapainya Nibbana. Beliau menyatakan bahawa seseorang yang berpegang teguh pada agama haruslah menjalani kehidupan yang tidak tercela, tetapi menjalani kehidupan yang terhormat, suci, senonoh, mulia serta tidak menyakiti orang lain. Hanya dengan menyembah ataupun memuja tidak dengan sendirinya menjadikan seseorang itu seorang yang berpegang teguh pada agama atau membolehkannya mencapai kesempurnaan dan penyelamatan diri.

Buddha juga menasihati manusia supaya menjauhkan diri daripada amalan jahat. Tujuan kita rnenghindarkan diri daripada amalan jahat adalah demi kebajikan makhluk hidup yang lain dan bukan kerana takutkan tuhan ataupun hukuman. Pada masa yang sama, beliau juga menasihati kita supaya memupuk ciri-ciri kemanusiaan yang baik, mempraktikkan amalan yang baik serta menolong orang lain tanpa mempunyai tujuan kepentingan diri yang tersembunyi.

Buddha merupakan satu-satunya guru yang telah memberikan penghormatan yang tinggi kepada kebijaksanaan manusia. Beliau menasihati kita supaya tidak mengabdikan diri kepada kuasa luar. Sebaliknya kita digalakkan untuk memperkembangkan potensi kita dengan mempunyai keyakinan pada kebolehan diri sendiri.

Beliau juga mengatakan bahawa manusialah yang bertanggungjawab bagi semua perkara yang berlaku di dalam dunia ini. Penderitaan serta kebahagiaan adalah diwujudkan oleh dirinya sendiri. Manusia mempunyai kebolehan untuk menyingkirkan penderitaannya serta menetapkan suatu suasana yang tenteram, bahagia serta arif melalui usaha sendiri tanpa bergantung kepada kuasa luar. Disebabkan minda manusia yang tidak terlatih itulah, mereka menghadapi banyak masalah, malapetaka dan pergolakan hidup. Jika minda manusia digunakan dengan betul, mereka akan dapat menukarkan situasi yang tidak menguntungkan itu dan menjadikan dunia ini lebih aman, makmur serta bahagia. Hanya intelek yang terlatih yang mempunyai tenaga mental suci berkebolehan untuk menjayakannya.

HADAPILAH KENYATAAN

Agama ini selalu menggalakkan manusia menghadapi kenyataan hidup tanpa bertindak sebagai seorang hipokrit. Kita harus menerima kenyataan apabila menghadapinya. Oleh itu, umat Buddhis tidak menolak fakta berkenaan dengan dunia ini yang dijumpai oleh para saintis dan para cendekiawan. Walaupun Buddha telah memberi lebih penekanan kepada spirituil, beliau tidak pernah mengabaikan kemajuan duniawi manusia. Di dalam ajarannya kita akan menemui nasihat yang praktikal untuk bekerja dengan betulnya tanpa membuang masa serta berusaha dan bertindak dengan bijaknya demi kemajuan umat manusia. Beliau menyatakan bahawa seseorang harus menunaikan kewajipannya kepada keluarga, sanak-saudara, rakan-rakan, masyarakat, negara serta seluruh dunia.

Oleh itu umat Buddhis tidak harus mengabaikan tanggungjawab dan kewajipan mereka untuk menjadikan dunia ini lebih aman dan bahagia dengan menyumbangkan tenaga mengikut kemampuan masing-masing. Buddha tidak campur tangan dalam urusan kerajaan atau undang-undang yang ditetapkan oleh kerajaan. Buddha tidak menentang sebarang adat sosial dan tradisi sekiranya adat itu tidak merugikan tetapi sebaliknya memberi manfaat kepada masyarakat. Pada masa yang sama beliau tidak menggunakan kuasa politik atau tentera untuk mengembangkan ajarannya walaupun terdapat raja dan menteri yang menjadi pengikutnya.

Agama ini yang mengajar kita untuk berbakti kepada orang lain, mengorbankan keselesaan hidup untuk menolong umat manusia serta mengikuti disiplin dan peraturan agama bukannya kerana telah diturunkan oleh suatu kuasa ghaib tetapi diamalkan secara sukarela. Dengan mengikuti prinsip yang baik seperti ini berdasarkan keyakinan diri, kita bukan sahaja mendapat peluang untuk menjadi sempurna tetapi kita juga dapat membantu orang lain hidup dengan tenteram.

Penyempurnaan ini ialah tahap tertinggi yang harus dicapai demi menyelamatkan diri seseorang. Penyempurnaan ini tidak boleh dicapai melalui pertolongan mana-mana tuhan ataupun orang tengah.

Mengikut agama ini, kita dapat melihat akibat semua perbuatan baik atau buruk di dalam jangka hidup ini sendiri. Kenikmatan syurga atau Nibbana dapat diselami di dalam hidup ini juga. Tidak perlu tunggu hingga mati untuk melihat akibat tersebut seperti yang diajar dalam agama lain.

Sebab itulah Buddha selalu mempersilakan kita untuk datang dan menyelidik ajarannya, bukannya datang dan mempercayai secara membuta tuli. Beliau juga menasihati kita untuk memilih satu agama yang sesuai dengan menimbangkan serta menyelidik dengan pelbagai cara tanpa berdasarkan emosi ataupun kepercayaan membuta tuli. Inilah sebabnya agama Buddha dikenali sebagai ajaran yang berasaskan analisis. Di sini, kita dapat melihat analisis minda dan jasad dari segi saintifik mahupun falsafah. Aspek ini sudah tentu merupakan suatu aspek yang dihargai oleh para cendekiawan modern.

HUKUM SEJAGAT

Buddha merupakan guru yang telah menemui sifat sebenar hukum semula jadi karma dan beliau menasihati kita supaya hidup selaras dengan hukum ini. Beliau menyatakan bahawa mereka yang melanggar hukum ini, misalannya menentang alam semula jadi dan menjalani kehidupan yang tidak bermoral mestilah bersedia untuk menghadapi akibatnya.

Bukti hukum karma tersebut dapat dilihat dewasa ini. Sejak revolusi perindustrian pada abad yang lalu, kawasan yang luas telah dibiarkan begitu saja. Lautan dan sungai juga telah tercemar ke satu tahap yang tidak mungkin dapat dipulihkan semula kerosakan yang telah dilakukan terhadap sumber alam semula jadi kita. Perkara ini berlaku kerana manusia terlalu tamakkan kemewahan material serta jahil tentang keseimbangan antara manusia dengan alam semula jadinya.

Adalah mustahil untuk kita melarikan diri daripada kejadian semula jadi seperti ini dengan hanya sembahyang atau menyembah kepada tuhan kerana hukum sejagat ini adalah adil dan saksama bagi semua. Buddha telah mengajar kita cara untuk menghentikan sebahagian daripada amalan jahat dengan melaksanakan lebih banyak amalan baik. Kita dapat melakukannya dengan melatihkan minda kita serta menyingkirkan fikiran yang jahat daripada minda. Setelah melanggar hukum alam semula jadi, tidak ada cara lain untuk menghalang akibatnya daripada bertindak kecuali berusaha selari dengan hukum tersebut. Sikap semata-mata mementingkan diri sendiri harus diubah kepada semangat ingin berbakti kepada orang lain. Sikap tamak haloba pula harus diubah menjadi sikap kedermawan.

Buddha telah mengajar tentang karma. Seorang ahli psikologi yang terkenal bernama Carl Jung telah menerima karma sebagai kesedaran deria terkumpul (collective consciousness) yang sebenarnya merupakan pengumpulan benih karma di dalam tenaga mental. Selagi kesedaran deria terkumpul dan kemahuan untuk terus hidup masih berada di dalam minda sebagaimana yang diterangkan oleh ahli-ahli falsafah, tumimbal lahir yang baru akan terus berlaku tidak kira sama ada kita mempercayainya atau tidak.

Unsur jasad akan mengalami disintegrasi tetapi arus mental bersama dengan ‘’kemahuan untuk terus hidup" akan disalurkan dan satu tumimbal lahir yang baru akan terbentuk bergantung kepada kesedaran deria terkumpul tadi.

Hukum graviti dan keabadian tenaga yang dirumuskan oleh ahli sains moden seperti Newton menyokong ajaran tentang karma (hukum sebab dan akibat) yang telah diajar oleh Buddha.

Mengikut Buddha, seorang manusia pun berkebolehan menjadi tuhan jika dia hidup berlandaskan satu jalan hidup yang benar tidak kira apapun agamanya. Akan tetapi agama lain pula menasihati umat manusia untuk bersembahyang kepada tuhan supaya diberkati rahmatnya. Agama lain juga mengajar bahawa hanya selepas kematian seseorang, barulah dia akan pergi ke syurga. Akan tetapi kenikmatan syurga itu tidak bermaksud bahawa manusia dapat menjadi tuhan. Bagaimanapun konsep Buddhis tentang tuhan adalah berbeza daripada agama lain.

Semua pengasas agama lain tidak pernah menyatakan bahawa pengikutnya juga mempunyai peluang untuk mencapai kebahagiaan, ketenteraman, kenikmatan dan penyelamatan diri sama seperti yang diperoleh oleh pengasas agama tersebut. Tetapi Buddha pula menyatakan bahawa sesiapapun dapat menjadi Buddha jika beliau sanggup mengamalkan kesempurnaan dan jalan yang telah dipraktikkan olehnya.

SIFAT PIKIRAN

Perubahan mendadak pikiran dan elemen jasad juga telah diterangkan dalam agama Buddha. Mengikut Buddha, dalam setiap pecahan satu saat, pikiran akan muncul dan menghilang. Bidang biologi, fisiologi dan psikologi juga mengajar sifat perubahan hidup dalam cara yang sama. Oleh itu hidup bukanlah sesuatu yang statik.

Seorang ahli psikologi. Prof. William James telah menerangkan tentang satu poin-detik kesedaran deria (consciousness). Beliau telah membincangkan bahawa kesedaran deria itu wujud dan menghilang semua secara berterusan.

Berdasarkan sifat yang mengakibatkan proses perubahan minda yang berterusan, apabila suatu minda itu terbentuk, ia akan menyebabkan wujudnya satu minda yang lain sedangkan ia pula akan menghilang. Minda baru tadi akan menyebabkan suatu minda baru wujud dan ianya pula akan hilang dan begitulah seterusnya. Motif manusia yang semata-mata mementingkan dirinya sendiri menyebabkan fikiran jahat bertapak dalam minda manusia. Motif ini wujud kerana perpautan untuk terus wujud dan kepercayaan tentang kewujudan suatu ego yang kekal abadi yang sering inginkan kepuasan nafsu indera.

Apabila kita mengkaji riwayat hidup dan ajaran Buddha, kita dapat melihat bahawa segala-galanya adalah terbuka untuk disiasat oleh sesiapa pun. Tidak ada apa-apa untuk disembunyikan atau peristiwa yang ajaib. Mengikut Buddha, konsep kuasa luar biasa yang dipegang oleh kebanyakan manusia bukanlah sesuatu yang luar biasa tetapi hanya merupakan satu fenomena semula jadi yang tidak dapat difahami oleh orang kebanyakan. Dengan bertambahnya pengetahuan kita tentang alam semesta, kepercayaan kita tentang sesuatu yang luar biasa akan berkurangan. Bagi manusia primitif, kilat dan guruh berlaku kerana tuhan menjadi marah. Tetapi dewasa ini, kita sedia maklum bahawa kilat dan guruh adalah diakibatkan oleh cas-cas elektrik.

Jika komponen-komponen sesuatu jasad tertakluk kepada hukum semula jadi yang merangkumi perubahan, pereputan dan kematian, bagaimanakah kita dapat memperkenalkan semua ini sebagai kuasa luar biasa?

Semasa kelahiran, Pencerahan Sempurna dan kemangkatan Buddha, semua peristiwa ini berlaku dengan terbuka (tanpa apa-apa untuk disembunyikan).

Buddha menjalani hidupnya sebagai guru agama yang biasa dan sebagai manusia yang sebenarnya.

Buddha telah menerangkan tentang proses evolusi seseorang daripada tahap haiwan ke tahap manusia dan seterusnya ke tahap kedewaan. Kemudian dia meningkat pula ke tahap Brahma dan seterusnya ke tahap yang sempurna. Seseorang juga boleh meneruskan daripada kehidupan yang suci ke kehidupan beragama yang sempurna. Buddha telah menerangkan tentang proses yang sebaliknya juga, iaitu proses perubahan daripada tahap manusia ke tahap hewan.

MENJALANI HIDUP YANG SEDERHANA

Buddha telah menasihati umat manusia untuk mengikuti Jalan Tengah dalam setiap aspek kehidupan mereka. Akan tetapi ramai di antara kita tidak menyedari makna sebenar dan kegunaan Jalan Tengah yang mulia ini. Jalan Tengah ini mempunyai suatu makna yang dalam. Jalan ini menunjukkan cara hidup yang betul untuk menghindarkan diri daripada kedua-dua jalan hidup yang keterlaluan dan sebaliknya hidup secara sederhana. Jalan ini juga mengajar kita untuk menggunakan indera kita tanpa menyalahgunakannya. Jalan ini dapat digunakan untuk membolehkan kita mempelajari cara untuk menggunakan indera kita dengan betul. Panca indera kita itu adalah untuk melindungi diri kita, menghindarkan diri daripada bahaya serta mencari nafkah hidup. Malangnya ramai orang menghabiskan riwayat hidup mereka dengan hanya memuaskan nafsu mereka serta menyalahgunakan indera mereka bagi memenuhi kepuasan mereka sahaja. Dengan itu, perpautan mereka menjadi lebih banyak dan mereka tetap tidak dapat menikmati kepuasan yang dicari-cari itu.

Kebanyakan amalan tidak bermoral, perbuatan tidak berperikemanusiaan, tekanan emosi yang serius, persaingan yang tidak sihat, ketegangan, gangguan mental dan pergolakan yang dialami oleh masyarakat rnoden adalah disebabkan oleh minda yang sentiasa tidak berpuas hati itu menyalahgunakan inderanya. Kuasa "instinctive" indera (berdasarkan naluri) ini akan lama-kelamaan menurun dan banyak jenis penyakit akan muncul dalam organ manusia. Kita menghadapi akibat ini kerana menyalahgunakan atau keterlaluan dalam penggunaan panca indera kita. Jika kita terlalu berpaut kepada kepuasan hidup dalam dunia ini dan tidak mempunyai masa untuk mencorak dan bersedia bagi masa hadapan serta tumimbal lahir yang akan datang, maka hidup kita akan sentiasa diselami perasaan muram.

Buddha telah menasihati kita bahawa perbuatan membunuh sebarang makhluk hidup walau bagaimana kecilpun, adalah suatu perbuatan yang tidak berperikemanusiaan dan tidak adil. Sikap lemah-lembut ini tidak diajar oleh mana-mana guru agama lain. Mereka hanya mengajar bahawa kita hanya bersalah jika kita menyakiti seorang manusia lain. Memusnahkan makhluk hidup lain bukanlah cara yang tunggal supaya kita bebas daripada masalah yang diberi oleh mereka.

Tujuan agama Buddha adalah untuk membangunkan umat manusia ke tahap pencapaian kebahagiaan yang tertinggi dan ini hanya dapat dicapai sekiranya terdapat satu pemahaman yang jelas tentang kehidupan dan alam semula jadi. Tujuan agama Buddha bukanlah untuk mewujudkan alam khayalan, memenuhi keperluan emosi seseorang ataupun melibatkan diri dalam kepuasan duniawi yang tidak menentu. Agama ini juga tidak menjanjikan suatu alam kepuasan duniawi yang berkekalan di mana-mana.

Agama Buddha memberi satu gambaran yang jelas tentang kehidupan. Ciri sebenar kehidupan, punca penderitaan dan punca kebahagiaan telah dijelaskan dalam agama Buddha. Teori perubatan, sains dan teknologi pula masih tidak berjaya menemui penawar bagi penderitaan mental dan ketidakpuasaan.

APAKAH KEARIFAN?

Dari sudut pandangan agama Buddha, kearifan adalah berdasarkan pemahaman serta fikiran yang benar, menyedari hukum universal dan memperkembangkan celik minda (insight) untuk melihat bebenaran serta menyelamatkan diri daripada belenggu ketidakpuasan hidup.

Oleh itu, kearifan yang sebenarnya tidak dapat diperoleh dalam institusi akademik ataupun makmal bagi penyelidikan sains. Kearifan sebenar juga tidaklah dapat diperoleh dengan selalu bersembahyang ataupun melaksanakan upacara keagamaan dan ritual. Kearifan itu adalah terpendam dalam minda kita. Apabila kita dapat mengalami, memahami, menyedari dan menyucikan minda kita, kearifan akan dapat kita peroleh. Tahap ini ialah penyempurnaan yang tertinggi. Tujuan hidup kita adalah untuk mencapai tahap ini. Daripada mencari apakah yang terdapat di angkasa lepas, lebih baik kita mengkaji sifat lingkungan alam dalam diri kita sendiri untuk mencapai tujuan muktamad kita.

Manusia boleh menyingkirkan kuasa semula jadi duniawi yang tidak menguntungkannya itu dengan menyucikan dan menguatkan mindanya untuk mencapai suatu tahap Ariya yang bahagia. Pada tahap ini, kuasa semula jadi tadi tidak berkeupayaan untuk berfungsi lagi.

Seorang ahli falsafah pernah berkata bahawa agama bercanggah dengan segala-gala yang pernah dialami oleh manusia. Jikalau begitu, agama Buddha tidak boleh digolongkan di dalam kategori agama seperti itu kerana Buddha telah mengajar kita segala-galanya mengikut pengalamannya sendiri yang bersifat kemanusiaan.

Ramai ahli falsafah, cendekiawan dan saintis hanya menggunakan pengetahuan duniawi, kuasa pemikiran dan kebijaksanaan mereka untuk menjelaskan banyak perkara. Mereka juga memberikan pandangan mereka berdasarkan semua ini. Dengan pengetahuan intelektual yang sebegitupun, adalah mustahil untuk memahami sifat sebenar sesuatu fenomena kerana tiadanya usaha untuk menyucikan minda. Apabila kita mengkaji kenyataan yang dikeluarkan oleh beberapa pakar, kita boleh melihat kebenaran dalam kata-kata mereka itu. Akan tetapi kebanyakan daripada kata-kata ini hanya merupakan falsafah semata-mata sebab mereka menggunakan minda mereka yang diselubungi oleh ilusi dan egoisme. Sebaliknya Buddha telah menggunakan minda dan kearifannya, digabungkan dengan kebijaksanaan, belas kasihan dan kearifannya untuk memahami sesuatu perkara di dalam konteks dan perspektif yang betul dan sepenuhnya.

Disebabkan perkara ini, ajarannya itu tidak pernah menjadi satu falsafah semata-mata ataupun teori. Ajarannya itu merupakan satu jalan yang praktikal untuk menyelesaikan masalah-masalah manusia.

Ajarannya ialah agama tunggal yang telah diterangkan kepada umat manusia melalui pengalaman, kesedaran, kearifan serta Pencerahan Sempurna pengasasnya. Ajarannya bukanlah satu perutusan daripada tuhan. Masalah manusia mestilah difahami oleh manusia sendiri melalui pengalaman sebagai seorang manusia dengan memperkembangkan ciri-ciri kemanusiaan yang tinggi. Seorang guru manusia mestilah mencari jalan penyelesaian bagi masalah manusia dengan menyucikan dan memperkembangkan mindanya. Disebabkan ini, Buddha tidak memperkenalkan dirinya sebagai seorang penyelamat luar biasa. Beliau berkata tiada seorang penyelamat sebegitu yang wujud. Mengikut Buddha, hanyalah kita sendiri yang dapat menyelamatkan diri kita.

ADAKAH AGAMA YANG BENAR MEMBANTUKAN KEMAJUAN DUNIA?

Ramai saintis, ahli falsafah dan cendekiawan mempunyai sikap yang negatif terhadap agama. Mereka berkata agama membantut kemajuan manusia. Agama juga disifatkan sebagai memimpin manusia ke jalan yang salah kerana memperkenalkan kepercayaan yang kolot dan karut serta amalan yang menjauhkan manusia daripada fakta yang dijumpai oleh para saintis. Karl Marx pernah berkata, "Agama merupakan dadah bagi manusia". Akan tetapi apabila kita mengkaji definisi mereka terhadap agama, kita boleh memahami bahawa agama Buddha tidak termasuk dalam kategori agama seperti itu. Oleh itu pada masa hadapan apabila para intelek berjaya membahas dan menolak sesuatu agama, mustahil bagi mereka untuk melabelkan agama Buddha sebagai suatu agama yang palsu kerana Buddha telah mendedahkan kebenaran yang mutlak. Sekiranya terdapat kebenaran dalam apa juapun, kebenaran itu haruslah tetap sebagai kebenaran selama-lamanya.

Jika kebenaran itu terpaksa diubahsuai atau ditukar mengikut keadaan-keadaan tertentu, maka ia bukanlah kebenaran mutlak. Sebab itulah kebenaran yang didedahkan oleh Buddha dikenali sebagai Kebenaran Ariya. Kebenaran tersebut memimpin manusia untuk menjadi seorang yang mulia. Oleh itu, akan terdapat satu jalan hidup yang betul dan mulia yang berkemampuan untuk menghadapi sebarang cabaran intelektual mahupun saintifik. Dalam konteks ini, ajaran Buddha tidak dapat dicabar oleh sesiapa pun. Para intelek sudah tentunya akan menghormati jalan hidup sebegini jika mereka benar-benar dapat memahami ajaran Buddha. Oleh itu, ajaran Buddha akan terus menjadi satu jalan hidup yang memimpin manusia di sepanjang jalan yang mulia, suci, sempurna dan dipenuhi dengan kebahagiaan dan ketenteraman tanpa mengira label keagamaan.

SATU AGAMA YANG BEBAS

Kebebasan yang dinikmati oleh umat Buddhis adalah satu aspek yang terpuji. Ramai umat Buddhis sendiri tidak menyedari perkara ini. Kita mempunyai kebebasan sepenuhnya untuk berfikir dan menimbangkan sama ada untuk menerima ataupun menolak sesuatu. Kita tidak perlu menerima sesuatu di atas nama agama atau kerana merenung tentang kegemilangan guru agama, berpendapat bahawa sesuatu perkara tersebut adalah kewajipan kita atau kerana mengikuti tradisi dan kebudayaan kita. Umat Buddhis bebas untuk menyiasat sesuatu perkara dan menerimanya jika perkara tersebut selaras dengan keinsafan mereka sendiri. Umat Buddhis tidak menerima atau menolak sesuatu tanpa sebarang alasan yang munasabah. Mereka tidak pernah menyatakan yang mereka dilarang berbuat begini atau sebaliknya. Mereka berkata bahawa mereka tidak suka melakukan sesuatu kerana angkara itu mengakibatkan masalah, kesulitan atau penderitaan kepada masyarakat. Mereka melaksanakan amalan-amalan baik yang tertentu bukan kerana agama Buddha meminta mereka berbuat demikian, tetapi amalan baik ini dilakukan kerana mereka menyedari makna dan kebaikan amalan seperti itu demi kebajikan orang lain. Agama Buddha merupakan satu agama yang berdasarkan kebebasan yang tidak membendung kegiatan seseorang sekiranya kegiatan itu bermoral dan tidak menyakiti orang lain. Umat Buddhis mempunyai kebebasan sepenuhnya untuk menyusun kegiatan keluarga mereka tanpa melanggar prinsip-prinsip agama yang asas. Agama ini adalah seperti satu lombong emas bagi para intelek menjalankan kajian dan mencari aspek-aspek yang lebih mendalam bagi bidang psikologi, falsafah, sains dan hukum alam sejagat. Lombong emas ini juga adalah penting bagi perkembangan spirituil dan menyelamatkan umat manusia daripada belenggu dengan ketidakpuasan dan pergolakan. Tidaklah menghairankan selama 2500 tahun agama Buddha telah dapat meyakinkan kebanyakan orang dalam hampir setiap negara di benua Asia. Pada masa itu, penduduk negara-negara tersebut telah menyambut ajaran Buddha sebagai satu utusan untuk keamanan dunia. Disebabkan ini juga, agama Buddha dapat diperkenalkan tanpa sebarang masalah, tanpa mengeksploitasikan orang lain ataupun menggugat sistem yang sedia ada.

PUNCA MASALAH KITA

Satu aspek penting yang lain dalam agama ini ialah penerangannya tentang punca masalah manusia dan penderitaannya. Mengikut Buddha, kita menghadapi semua masalah ini dalam kehidupan duniawi kerana perpautan yang wujud di dalam minda kita. Beliau telah mendedahkan bahawa terdapat tiga jenis kuasa perpautan di dalam minda kita yang bertanggungjawab untuk kewujudan, tumimbal lahir serta semua masalah dan gangguan mental kita. Ketiga-tiganya adalah - perpautan untuk kewujudan, perpautan untuk kepuasan indera dan perpautan untuk ketidakwujudan. Untuk memahami makna sebenar perkara ini, kita harus memikirkannya dengan bijak serta cermat sehingga kita mendapat kesedaran. Ahli falsafah dan psikologi yang terkenal juga telah menerangkan 3 perpautan tadi itu dengan istilah yang berbeza sebagai punca kewujudan. Arthur Schophenhour menerangkan 3 kuasa ini sebagai dorongan seks, kemandirian diri dan pembunuhan diri. Ahli psikologi seperti Sigmond Freud menerangkan perkara yang sama sebagai libido, naluri ego serta naluri maut. Seorang ahli psikologi terkenal yang lain bernama Carl Jung berkata, "Daripada punca-punca naluri muncullah segala-gala yang kreatif". Dari sini kita dapat melihat bagaimana para intelek yang terkenal sanggup menyokong kebenaran yang didedahkan oleh Buddha pada 25 abad yang lalu. Bagaimanapun apabila kita meneliti penerangan mereka ini, kita dapat melihat bahawa Buddha mempunyai tahap pemahaman yang jauh lebih tinggi daripada para intelek ini berkenaan tentang isu-isu seperti ini.

PUNCA PENDERITAAN

Dunia ini jelas dipenuhi dengan pelbagai jenis penderitaan seperti kematian, ketidakkekalan, kesengsaraan, ratapan, kesakitan, kerunsingan dan sebagainya. Buddha telah menunjukkan bahawa kelahiran (Jati) membawa bersamanya penderitaan. Jika tiada kelahiran, maka tiadalah skop bagi penderitaan.

S. : Mengapakah terdapat kelahiran?
J. : Proses sub-sedar (sub-conscious) akan wujud sebagai gabungan minda dan jasad (nama-rupa) (bhava) mengakibatkan kelahiran. Dalam erti kata lain, di mana terdapat bhava, di situ terdapat kelahiran.

S. : Apakah yang mengakibatkan pembentukan gabungan minda dan jasad?
J. : Fikiran yang dikuasai oleh tanha (nafsu keinginan) mengakibatkan pembentukan kecenderungan karma serta pembentukan gabungan minda-jasad.

S. : Apakah yang mengakibatkan perpautan?
J. : Tanha yang mengakibatkan perpautan.

S. : Apakah yang menghasilkan tanha?
J. : Tanha dihasilkan oleh sensasi atau perasaan (vedana).

S. : Apakah yang menghasilkan perasaan?
J. : Pertemuan (deria dengan objeknya) menghasilkan perasaan.
S. : Mengapakah terdapat pertemuan sebegitu?
J. : Enam dasar-deria (salayatana) adalah punca pertemuan tersebut.

S. : Bagaimanakah enam dasar-deria itu wujud?
J. : Gabungan psiko-fizikal (nama-rupa) menghasilkan enam dasar-deria tersebut.

S. : Bagaimanakah gabungan psiko-fizikal tersebut wujud?
J. : Dengan munculnya kesedaran deria (consciousness) yang pasif (vinnana atau vipaka citta), gabungan psiko-fizikal wujud.

S. : Bagaimanakah kesedaran deria pasif ini wujud?
J. : Kesedaran deria pasif ini terhasit akibat tenaga karma.

S. : Bagaimana tenaga karma (sankhara) muncul?
J. : Bergantung kepada kejahilan (avijja) yang merupakan salah satu rupa luaran tanha, tenaga kamma wujud.

S. = Soalan J. = Jawapan
Jadi, jelaslah bahawa kejahilan (avijja) merupakan punca seluruh proses tersebut. Akan tetapi, kejahilan tidak boleh dikaitkan sebagai satu sebab metafizikal atau satu prinsip kosmo, tetapi ia merupakan satu syarat di mana perkembangan tersebut berlaku. Bergantung kepada satu, yang satu lagi muncul. Sebenarnya, inilah pembentukan yang bersyarat, "Paticca Samuppada". Seluruh siri ini boleh dipanggil kitaran kewujudan, "bhava cakka". Setiap hubungan boleh digabungkan dengan yang satu lagi. Hubungan ini (misalnya kejahilan, tenaga karma dan sebagainya) adalah dikenali sebagai Dua Belas Jari Kitaran Kewujudan (Paticca Samuppada).

Jejari ini dihubungkan dengan masa lampau, kini dan masa hadapan secara berturut-turut. Dalam kewujudan yang lepas terdapat kejahilan dan tenaga karma. Dalam lingkungan hidup kini, terdapat kesedaran deria yang reaktif, gabungan psiko-fizikal, enam dasar-deria, pertemuan, sensasi, tanha, perpautan, dan pembentukan kecenderungan karma. Pada masa hadapan, terdapat tumimbal lahir dan penderitaan-penderitaan yang bersangkutan. Justeru itu, kitaran kewujudan yang dikaitkan dengan tempoh masa yang lampau, kini dan masa hadapan akan berterusan.

Agama ini merupakan satu agama yang mempunyai prinsip-prinsip agama yang sejati, yang dapat dipertahankan asasnya tanpa sebarang perubahan, tidak kira masa, tempat dan situasi sekalipun. Keupayaan untuk memahami nilai idea-idea agama ini mungkin akan hilang daripada ingatan manusia. Manusia mungkin mengalami masalah untuk mengamalkan prinsip-prinsip ini dalam suatu masyarakat yang kehilangan amanah. Walau bagaimanapun, nilai prinsip-prinsip yang berharga ini akan disanjungi oleh setiap manusia yang bertamadun dan memahami prinsipnya pada bila-bila masa pun.

Adalah diharapkan penerangan yang diberikan ini dapat menjawab soalan "Mengapa memilih agama Buddha" dan sebabnya agama ini diperlukan walaupun dalam era moden ini.

Hidup bagaikan cermin,dan apa yang anda liaht di luar sana,anda perlu melihat di dalan diri anda.
WALLY FAMCUS AMOS
Pengasas rangkaian produk
FAMOUS AMOS

Diam itu satu kebijaksanaan tapi sedikit sekali yang melaksanakannya.
LUQMAN HAKIM
Pendeta Islam

Saya menganggap seseorang yang dapat mengatasi keinginannya adalah lebih berani berbanding orang yang menakluk musuhnya.
ARISTOTLE
Ahli falsafah

Kita tidak akan dapat belajar untuk menjadi berani dan bersabar jika dunia dipenuhi dengan hanya kesenorokan.
HELLEN KELLER
Penulis,buta dan pekak Amerika

Rasa sayang dan hormat adalah aspek yang paling pentinf dalam isu keibubapaan dandalam semua perhubungan.
JODIE FOSTER
Pelakon dan pengarah Hollywood

Ungkapan emas
Anda boleh mengetahui ketakutan musuh anda melalui yang digunakannya untuk menakutkan anda
ERIC HOFFER
Penulis Amerika

Orang dari kelas pertama mengupah orang dari kelas pertama.Orangdari kelas kedua mengupah orang dari kelas kedua
LEO ROSTEN
Penulis cendekiawan Amerika Syarikat

Tujuan belajar adalah untuk perkembangan.Tidak seperti tubuh,minda kita dapat terus berkembang selagi hayat dikandung badan
MORTIMER ADLER
Profesor ahli bersatu dan ahli teori pendidikan

Banyak lagi perkara lain yang boleh dilakukan selain daripada memukul orang
MUHAMMAD ALI

Kita adalah apa yang kita amalkan.Ini bermakna kecermelangan bukanlah satu tindakan tetapi sebaliknya satu tabiat
ARISTOTLE
Ahli falsafah

Sejarah tidak akan menerima mereka yang mengakui tentang kemerdekaan tetapi mengganggu perjalanan untuk mendapatkan kemerdekaan
NELSON MADOLA

5964659675957959894848948974878t5antantanatanatharhjarajeajusersikdersdufdtfjdf575475713,';/.;[]'
'/';[.[;/.
.[;['plp!$!*_%+|)(#{}">?P:LMKUIKHHFGEEQSZSQFDTVHUPO090997)_*^#!+|+|{}P":":?<?>??./>

nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~nirvana~

Sejarah agama Buddha
Dari Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas.
Sejarah agama Buddha, sebuah agama yang diasaskan oleh Siddharta Gautama, mulai dari abad ke-6 SM dan oleh itu, adalah salah satu agama tertua yang masih dianut di dunia. Sepanjang masa ini, unsur kebudayaan India ditambah dengan unsur-unsur kebudayaan Yunani, Asia Tengah, Asia Timur, dan Asia Tenggara. Dalam proses perkembangannya ini, agama ini praktis telah menyentuh hampir seluruh benua Asia. Sejarah agama Buddha juga ditandai dengan perkembangan banyak aliran dan mazhab, serta perpecahan-perpecahan. Yang utama di antaranya adalah aliran tradisional Theravada , Mahayana, dan Vajrayana (Bajrayana) yang sejarahnya ditandai dengan masa pasang dan surut.

Kehidupan Siddharta

Rencana utama: Gautama Buddha

Menurut tradisi Buddha, Siddharta Gautama dilahirkan daripada puak Sakya pada awal masa Magadha (546–324 SM), di sebuah kota, selatan pergunungan Himalaya yang bernama Lumbini. Sekarang kota ini terletak di Nepal sebelah selatan. Beliau juga dikenali dengan nama Sakyamuni (harfiah: "orang bijak daripada kaum Sakya").

Setelah kehidupan awalnya yang penuh kemewahan di bawah perlindungan ayahnya, Raja Kapilavastu (kemudian hari digabungkan dengan kerajaan Magadha), Siddharta melihat kenyataan kehidupan sehari-hari dan menyimpul bahawa kehidupan nyata, pada hakikatnya adalah kesengsaraan yang tak dapat dihindari. Siddharta kemudian meninggalkan kehidupan mewahnya yang tak berertinya lalu menjadi seorang zahid. Kemudian ia berpendapat bahawa bertapa juga tak ada ertinya, lalu mencari jalan tengah antara kehidupan berfoya-foya yang terlalu memuaskan hawa nafsu dan kehidupan zahid yang terlalu menyeksa diri.

Di bawah sebuah pokok ara, sekarang dikenali sebagai pokok Bodhi, ia berikrar tidak akan meninggalkan tempat duduknya sehingga ia menemukan Kebenaran. Pada usia 35 tahun, ia mencapai Makrifat. Pada saat itu, ia dikenali sebagai Gautama Buddha, atau hanya "Si Buddha" saja, sebuah perkataan Sanskerta yang bererti "ia yang sedar" (dari kata budh+ta).

Untuk 45 tahun selanjutnya, ia menelusuri Dataran Ganga di tengah India (daerah mengalirnya Sungai Ganga dan anak-anak sungainya), sembari menyebarkan ajarannya kepada sejumlah orang yang berbeza-beza.

Keengganan Buddha untuk mengangkat seorang pewaris atau merasmikan ajarannya mengakibatkan munculnya banyak aliran dalam tempoh 400 tahun selanjutnya: mula-mulanya aliran-aliran mazhab Buddha Nikaya yang sekarang hanya masih tersisa Theravada, dan kemudian terbentuknya mazhab Mahayana, sebuah gerakan seluruh Buddhisme yang didasarkan pada penerimaan kitab-kitab baru.

[sunting] Tahap awal agama Buddha

Sebelum disebarkan di bawah perlindungan Maharaja Asoka pada abad ke-3 SM, agama Buddha kelihatannya hanya sebuah fenomena kecil saja, dan sejarah peristiwa-peristiwa yang membentuk agama ini tidaklah banyak tercatat. Dua majlis (sidang umum) pembentukan dikatakan pernah terjadi, meski pengetahuan kita akan ini berdasarkan catatan-catatan daripada kemudian hari. Majlis-majlis ini berusaha untuk menjelaskan perasmian doktrin-doktrin agama Buddha, dan perpecahan yang menyusul dalam gerakan Buddha.

[sunting] Majlis Pertama Buddhisme Pertama (abad ke-5 SM)

Majlis pertama Buddha diadakan tidak lama setelah Buddha wafat di bawah perlindungan Raja Ajatasatru dari Empayar Magadha, dan dipengerusi oleh seorang sami bernama Mahakasyapa di Rajagrha (sekarang disebut Rajgir). Tujuan majlis ini adalah untuk menetapkan kutipan-kutipan agama Buddha (sutra (Buddha)) dan mengkodifikasikan hukum-hukum biarawan (Vinaya): Ananda, salah seorang murid utama Buddha dan saudara sepupunya, diundang untuk menyebutkan ajaran-ajaran Buddha satu persatu, dan Upali, seorang murid lainnya, menyebutkan hukum-hukum vinaya seingat mereka. Ini kemudian menjadi dasar hukum Pali yang telah menjadi teks rujukan dasar pada seluruh masa sejarah agama Buddha.

[sunting] Majlis Kedua Buddhisme (383 SM)

Majlis kedua Buddhisme diadakan oleh Raja Kalasoka di Vaisali, mengikuti pertikaian-pertikaian antara mazhab tradisional dan gerakan-gerakan yang lebih terbuka tafsiran mereka dan memanggil diri mereka sendiri kaum Mahasanghika.

Mazhab-mazhab tradisional menganggap Buddha adalah seorang manusia biasa yang mencapai makrifat, yang juga biasa dicapai oleh para sami yang mentaati peraturan biarawan dan mengamalkan ajaran Buddha demi mengatasi samsara dan mencapai arhat. Namun kaum Mahasanghika yang ingin memisahkan diri, menganggap ini terlalu individualistik dan terlalu mementingkan diri. Mereka menganggap bahawa tujuan untuk menjadi arhat tidak cukup, dan menyatakan bahawa tujuan yang sejati adalah mencapai status Buddha penuh dan dengan itu, membuka membuka jalan untuk faham Mahayana yang kelak muncul. Mereka menjadi pendukung peraturan biarawan yang lebih longgar dan yang lebih menarik bagi sebahagian besar orang biasa (itulah maknanya nama mereka bererti kumpulan "besar" atau "majoriti").

Majlis ini berakhir dengan penolakan ajaran kaum Mahasanghika. Mereka meninggalkan persidangan dan bertahan selama beberapa abad di bahagian barat laut India, serta di Asia Tengah, menurut prasasti-prasasti Kharoshti yang ditemukan dekat Oxus dan bertarikh abad pertama.

    * Lihat pula: Mazhab awal Buddha

[sunting] Dakwah Asoka (+/- 260 SM)

Maharaja Asoka dari Empayar Maurya (273–232 SM) masuk agama Buddha setelah menaklukkan wilayah Kalingga (sekarang Orissa) di India timur secara berdarah. Kerana menyesali perbuatannya yang keji, maharaja ini lalu memutuskan untuk meninggalkan kekerasan dan menyebarkan ajaran Buddha dengan membangun stupa-stupa dan tiang-tiang di mana ia menghimbau untuk menghormati segala makhluk hidup dan mengajak orang-orang untuk mentaati Dharma. Asoka juga membina jalan raya dan rumah sakit, rumah persinggahan, universiti, dan sistem pengairan di seluruh negara. Baginda juga memperlakukan sebuah orang taklukannya dengan sama, tanpa mengira agama, politik, atau kasta mereka. sebagai

Tempoh ini menandai penyebaran agama Buddha di luar India. Menurut prasasti-prasasti dan tiang-tiang yang ditinggalkan Asoka (piagam-piagam Asoka), utusan dikirimkan ke pelbagai negara untuk menyebarkan agama Buddha, sampai sejauh kerajaan-kerajaan Yunani di barat, terutamanya ke kerajaan Baktria-Yunani yang merupakan wilayah tetangga. Kemungkinan besar mereka juga sampai di daerah Laut Tengah menurut prasasti-prasasti Asoka.

[sunting] Majlis Ketiga Buddhisme (+/- 250 SM)

Maharaja Asoka memulakan Majlis Buddhisme yang ketiga sekitar tahun 250 SM di Pataliputra (sekarang Patna). Majlis ini dipimpin oleh sami Moggaliputta. Tujuan majlis adalah untuk mendamaikan mazhab-mazhab Buddhisme yang berbeza-beza, memurnikan gerakan Buddhisme, terutamanya dari puak-puak oportunis yang tertarik dengan naungan-naungan diraja, dan untuk menyelia penghantaran mubaligh-mubaligh Buddha ke dunia yang dikenal.

Hukum Pali (Tipitaka, atau Tripitaka dalam bahasa Sanskerta, dan secara harfiah bererti "Tiga Bakul"), yang terdiri daripada teks-teks rujukan tradisional Buddhisme dan dianggap diturunkan langsung dari Buddha, dirasmikan penggunaannya saat itu. Tipitaka terdiri daripada doktrin (Sutra Pitaka), peraturan biarawan (Vinaya Pitaka) dan ditambah dengan kumpulan falfasah (Abhidharma Pitaka).

Usaha-usaha Asoka untuk memurnikan agama Buddha juga mengakibatkan pengucilan gerakan-gerakan lain yang muncul. Terutama, setelah tahun 250 SM, kaum Sarvastidin (yang telah ditolak oleh Majlis ketiga, menurut tradisi Theravada) dan kaum Dharmaguptaka menjadi berpengaruh di India barat laut dan Asia Tengah, sampai masa Empayar Kushan pada abad-abad pertama Masihi. Para pengikut Dharmaguptaka memiliki ciri khas kepercayaan mereka bahawa Buddha berada di atas dan terpisah dari anggota komuniti Buddha lainnya. Sedangkan kaum Sarvastivadin percaya bahawa masa lampau, masa kini dan masa depan terjadi pada saat yang sama.

[sunting] Dunia Yunani

Beberapa prasati Piagam Asoka menulis tentang usaha-usaha yang telah dilaksanakan oleh Asoka untuk mempromosikan agama Buddha di dunia Yunani, yang kala itu berkesinambungan tanpa putus dari India sampai Yunani. Piagam-piagam Asoka menunjukkan pemahaman yang mendalam mengenai sistem politik di wilayah-wilayah Yunani: tempat dan lokasi raja-raja Yunani penting disebutkan, dan mereka disebut sebagai penerima dakwah agama Buddha: Antiokhus II Theos dari Kerajaan Seleukus (261–246 SM), Ptolemeus II Filadelfos dari Mesir (285–247 SM), Antigonus Gonatas dari Macedonia (276–239 SM), Magas dari Kirene (288–258 SM), dan Alexander dari Epirus (272–255 SM).
Dakwah agama Buddha semasa pemerintahan Maharaja Asoka (260–218 SM).
Dakwah agama Buddha semasa pemerintahan Maharaja Asoka (260–218 SM).

    "Penaklukan Dharma telah dilaksanakan dengan berhasil, pada perbatasan dan bahkan enam ratus yojana (6,400 kilometer) jauhnya, di mana Raja Yunani Antiochos memerintah, di sana di mana empat raja bernama Ptolemeus, Antigonos, Magas dan Alexander bertakhta, dan juga di sebelah selatan di antara kaum Chola, Pandya, dan sejauh Tamraparni." (Piagam Asoka, Piagam Batu ke-13, S. Dhammika)

Kemudian, menurut beberapa sumber dalam bahasa Pali, beberapa utusan Asoka adalah sami-sami Yunani, yang menunjukkan eratnya pertukaran agama antara kedua-dua budaya ini:

    "Ketika thera (orang tua-tua) Moggaliputta, pencerah agama bagi si Penakluk (Asoka) telah menyelesaikan Majlis (ke-3) [...], baginda mengirimkan thera-thera yang satu ke mari yang lain ke sana: [...] dan ke Aparantaka (negeri-negeri barat yang biasanya merujuk Gujarat dan Sindhu), beliau mengirimkan seorang Yunani (Yona) bernama Dhammarakkhita". (Mahavamsa XII).

Tidaklah jelas seberapa jauh interaksi ini berpengaruh, tetapi beberapa pakar mengatakan bahawa sampai tingkat tertentu ada asimilasi antara falsafah Yunani dan ajaran Buddha di tanah-tanah Yunani kala itu. Mereka terutama menunjukkan keberadaan komuniti Buddha di Dunia Yunani kala itu, terutama di Alexandria (disebut oleh Clemens dari Alexandria), dan kewujudan sebuah mazhab biarawan pra-Kristian bernama Therapeutae (kemungkinan diambil dari kata Pali "Theraputta"), yang kemungkinan "mengambil ilham daripada ajaran-ajaran dan penerapan ilmu kezahidan Buddhisme" (Robert Lissen).

Mulai dari tahun 100 SM, lambang "bintang di tengah mahkota", juga secara alternatif disebut "cakra beruji delapan" dan kemungkinan dipengaruhi reka bentuk Dharmacakra Buddha, mulai muncul dalam duit-duit syling raja Yahudi, Raja Alexander Yaneus (103-76 SM). Alexander Yaneus dihubungkan dengan mazhab Saduki Yunani dan dengan mazhab biarawan Essenes, yang merupakan pendahulu-pendahulu agama Kristian. Penggambaran cakera atau roda beruji delapan ini dilanjutkan oleh jandanya, Ratu Alexandra, sampai orang Rom menyerang Judea pada 63 SM.

Batu-batu nisan Buddha dari era Ptolemeus juga ditemukan di kota Alexandria, dengan hiasan Dharmacakra (Tarn, "The Greeks in Bactria and India"). Mengulas tentang kewujudan penganut-penganut Buddhisme di Alexandria, beberapa pakar menyatakan bahawa "Kelak pada tempat ini juga beberapa pusat agama Kristian yang paling aktif didirikan" (Robert Linssen "Zen living").

[sunting] Pengembangan ke Asia

Di daerah-daerah sebelah timur subbenua India (sekarang Myanmar), budaya India banyak mempengaruhi suku bangsa Mon. Dikatakan suku Mon mulai masuk agama Buddha sekitar tahun 200 SM berkat dakwah Maharaja Asoka dari India, sebelum perpecahan antara aliran Mahayana dan Hinayana. Candi-candi agama Buddha Mon awal, seperti Peikthano di Myanmar tengah, ditarikh berasal dari abad pertama sampai abad ke-5 Masihi.
Penggambaran suku Mon mengenai (Dharmacakra), seni dari Dvaravati, +/-abad ke-8.
Penggambaran suku Mon mengenai (Dharmacakra), seni dari Dvaravati, +/-abad ke-8.

Seni agama Buddha suku Mon terutama dipengaruhi seni India kaum Gupta dan tempoh-tempoh pasca Gupta. Gaya tersendiri mereka menyebar ke Asia Tenggara mengikuti pengembangan kerajaan Mon antara abad ke-5 dan abad ke-8. Aliran Theravada meluas di bahagian utara Asia Tenggara di bawah pengaruh Mon, sampai diganti secara bertahap dengan aliran Mahayana sejak abad ke-6.

Agama Buddha konon dibawa ke Sri Lanka oleh putera Asoka Mahinda dan enam kawannya semasa abad ke-2 SM. Mereka berhasil menarik Raja Devanampiva Tissa dan banyak anggota bangsawan masuk agama Buddha. Inilah waktunya apabila biara Mahavihara, pusat aliran Ortodoks Singhala, dibangun. Hukum Pali dimulai ditulis di Sri Lanka semasa kekuasaan Raja Vittagamani (memerintah 29–17 SM), dan tradisi Theravada berkembang di sana. Beberapa pengulas agama Buddha juga bermukim di sana seperti Buddhaghosa (abad ke-4 sampai ke-5). Meski aliran Mahayana kemudian mendapatkan pengaruh kala itu, akhirnya aliran Theravada yang berjaya dan Sri Lanka akhirnya menjadi benteng terakhir aliran Theravada, dari mana aliran ini akan disebarkan lagi ke Asia Tenggara mulai abad ke-11.

Ada pula sebuah legenda, yang tidak didukung langsung oleh bukti-bukti piagam, bahawa Asoka pernah mengirim seorang mubaligh ke utara, melalui pergunungan Himalaya, menuju ke Khotan di Lembangan Tarim, kala itu tanah sebuah bangsa Indo-Eropah, bangsa Tokharia.

Lihat pula: Piagam-piagam Asoka

[sunting] Penindasan oleh dinasti Sungga (abad ke-2 sampai abad ke-1 SM)

Dinasti Sungga (185–73 SM) didirikan pada tahun 185 SM, lebih kurang 50 tahun setelah mangkatnya Maharaja Asoka. Setelah membunuh Raja Brhadrata (raja terakhir dinasti Maurya), hulubalang tentera Pusyamitra Sunga naik takhta. Ia adalah seorang Brahmin ortodoks, dan Sunga dikenali kerana kebencian dan penindasannya terhadap kaum-kaum Buddha. Dicatat ia telah "merosak biara dan membunuh para sami" (Divyavadana, m.s. 429–434): 84,000 stupa Buddhisme yang telah dibangun Asoka dirosak (R. Thaper), dan 100 keping duit syling emas ditawarkan untuk setiap kepala sami Buddha (Indian Historical Quarterly, Jilid XXII, halaman 81 dst. dikutip di Hars.407). Sejumlah besar biara Buddha diubah menjadi kuil Hindu, seperti di Nalanda, Bodhgaya, Sarnath, dan Mathura.

    * Lihat juga: Empayar Sungga

[sunting] Interaksi Buddha-Yunani (abad ke-2 sampai abad pertama Masihi)
Drakhma perak Menander I (berkuasa +/- 160–135 SM). Obv: huruf Yunani, BASILEOS SOTHROS MENANDROY secara harafiah "Raja Penyelamat Menander".
Drakhma perak Menander I (berkuasa +/- 160–135 SM).
Obv: huruf Yunani, BASILEOS SOTHROS MENANDROY secara harafiah "Raja Penyelamat Menander".

Di wilayah-wilayah barat subbenua India, kerajaan-kerajaan Yunani yang bertetangga sudah ada di Baktria (sekarang di Afghanistan utara) semenjak penaklukan oleh Alexander yang Agung pada sekitar 326 SM: pertama-tama kaum Seleukus dari lebih kurang tahun 323 SM, lalu Kerajaan Baktria-Yunani dari lebih kurang tahun 250 SM.

Raja Baktria-Yunani Demetrius I dari Baktria, menyerang India pada tahun 180 SM dan sampai sejauh Pataliputra. Kemudian sebuah Kerajaan Yunani-India didirikan yang akan berlangsung di India bahagian utara sampai akhir abad ke-1 SM.

Agama Buddha berkembang di bawah naungan raja-raja Yunani-India, dan pernah diutarakan bahawa maksud mereka menyerang India adalah untuk menunjukkan dukungan mereka terhadap Empayar Maurya dan melindungi para penganut agama Buddha daripada penindasan kaum Sungga (185–73 SM).
Arca Buddha-Yunani, salah satu penggambaran Buddha, abad pertama sampai abad ke-2 Masehi, Gandhara.
Arca Buddha-Yunani, salah satu penggambaran Buddha, abad pertama sampai abad ke-2 Masehi, Gandhara.

Salah seorang raja Yunani-India yang termasyhur adalah Raja Menander I (yang berkuasa dari +/- 160–135 SM). Kelihatannya beliau masuk agama Buddha dan digambarkan dalam tradisi Mahayana sebagai salah satu penaung agama ini, sama dengan Maharaja Asoka atau seorang raja Kushan dari masa yang akan datang, Raja Kaniska. Duit-duit syling Menander memuat tulisan "Raja Penyelamat" dalam bahasa Yunani, dan "Maharaja Dharma" dalam askara Kharosti. Pertukaran budaya secara langsung ditunjukkan dalam dialog Milinda Panha antara raja Yunani Menander I dan sami Nagasena pada sekitar tahun 160 SM. Setelah mangkatnya, maka demi menghormatinya, abu pembakarannya dituntut oleh kota-kota yang dikuasainya dan ditaruh di stupa-stupa pemujaannya, mirip dengan Gautama Buddha (Plutarkhus, Praec. reip. ger. 28, 6).

Interaksi antara budaya Yunani dan Buddha kemungkinan memiliki pengaruh dalam perkembangan aliran Mahayana, sementara kepercayaan ini mengembangkan pendekatan falsafahnya yang canggih dan perlakuan Buddha yang mirip dengan dewa-dewi Yunani. Kira-kira juga kala seperti ini pelukisan Buddha secara antropomorfik dilakukan, sering kali dalam bentuk gaya seni Buddha-Yunani: "Seseorang boleh menganggap pengaruh klasik sebagai merangkumi gagasan umum bagi mewakili seorang dewi-manusia dalam bentuk manusia tulen dan ini sudah tentunya merupakan sesuatu yang amat biasa di dunia Barat. Adalah amat mungkin bahawa contoh perlakuan orang-orang barat terhadap dewa-dewi mereka merupakan satu faktor yang penting dalam pembaharuan ini." (Boardman, "The Diffusion of Classical Art in Antiquity").


Lihat juga: Agama Buddha-Yunani

[sunting] Berkembangnya aliran Mahayana (Abad Pertama SM-Abad ke-2)
Duit syling emas Empayar Kushan memperlihatkan Maharaja Kanishka I (~100–126 Masihi) dengan sebuah lukisan Yunani Buddha, dengan perkataan "Boddo" dalam huruf Yunani.
Duit syling emas Empayar Kushan memperlihatkan Maharaja Kanishka I (~100–126 Masihi) dengan sebuah lukisan Yunani Buddha, dengan perkataan "Boddo" dalam huruf Yunani.

Berkembangnya agama Buddha Mahayana dari abad ke-1 SM diiringi dengan perubahan kompleks politik di India barat laut. Kerajaan-kerajaan Yunani-India ini secara bertahap dikalahkan dan diasimilasi oleh kaum nomad Indo-Eropah yang berasal dari Asia Tengah, yaitu kaum Schytia India, dan lalu kaum Yuezhi, yang mendirikan Empayar Kushan dari kira-kira tahun 12 SM.

Kaum Kushan menunjang agama Buddha dan majlis keempat Buddha kemudian dibuka oleh Maharaja Kanishka pada kira-kira tahun 100 Masihi di Jalandhar atau di Kashmir. Peristiwa ini sering kali dikaitkan dengan munculnya aliran Mahayana secara rasmi dan pecahnya aliran ini dengan aliran Theravada. Mazhab Theravada tidak mengakui kesahan majlis ini dan sering kali menyebutnya "majlis sami bidaah".

Konon Kanishka mengumpulkan 500 orang sami di Kashmir, yang diketuai oleh Vasumitra, untuk menyunting Tripitaka dan memberikan ulasan. Maka konon pada majlis ini telah dihasilkan 300,000 rangkap dan lebih dari 9 juta dalil. Karya ini memerlukan masa 12 tahun untuk diselesaikan.

Majlis ini tidak berdasarkan hukum Pali yang asli (Tipitaka). Sebaliknya, sekumpulan teks-teks suci disahkan dan juga prinsip-prinsip dasar doktrin Mahayana disusun. Teks-teks suci yang baru ini, biasanya dalam bahasa Gandhari dan askara Kharosthi kemudian ditulis ulang dalam bahasa Sanskerta yang sudah menjadi bahasa klasik. Bagi banyak pakar, hal ini merupakan titik peralihan yang penting dalam penyebaran pemikiran Buddha.

Wujud baru Buddhisme ini ditandai dengan pelakuan Buddha yang mirip dilakukan bagaikan Dewa atau bahkan Tuhan. Gagasan yang berada di belakangnya ialah bahawa semua makhluk hidup memiliki alam dasar Buddha dan sewajarnya bercita-cita mencapai "Kebuddhaan". Ada pula asimilasi keagamaan terjadi kerana pengaruh banyak kebudayaan yang berada di bahagian barat laut India, dan di Empayar Kushan.

[sunting] Penyebaran Mahayana (Abad pertama sampai abad ke-10 Masihi)
Penyebaran aliran Mahayana antara abad pertama - abad ke-10 Masihi.
Penyebaran aliran Mahayana antara abad pertama - abad ke-10 Masihi.
Penyebaran aliran Buddha Theravada dari abad ke-11.
Penyebaran aliran Buddha Theravada dari abad ke-11.

Dari saat itu dan dalam kurun waktu beberapa abad, MahayaLink titlena berkembang dan menyebar ke arah timur. Dari India ke Asia Tenggara, lalu juga ke utara ke Asia Tengah, China, Korea, dan akhirnya Jepun pada tahun 538.

[sunting] Kelahiran kembali Theravada (abad ke-11 sampai sekarang)

Mulai abad ke-11, hancurnya agama Buddha di subbenua India oleh serbuan Islam menyebabkan kemunduran aliran Mahayana di Asia Tenggara. Laluan daratan lewat subbenua India menjadi bahaya, maka arah perjalanan laut langsung di antara Timur Tengah lewat Sri Lanka dan ke China terjadi, menyebabkan dipeluknya aliran Theravada hukum Pali, lalu diperkenalkan ke daerah sekitarnya pada sekitar abad ke-11 dari Sri Lanka.

Raja Anawrahta (1044–1077), pendiri sejarah Empayar Birma, menyatukan negara dan memeluk aliran Theravada. Ini memulai membangun beribu-ribuan candi Buddha Pagan, ibu kota, antara abad ke-11 dan abad ke-13. Sekitar 2,000 di antaranya masih berdiri. Kekuasaan orang Birma surut dengan kenaikan orang Thailand, dan dengan ditaklukannya ibu kota Pagan oleh orang Mongolia pada 1287, tetapi aliran Buddha Theravada masih merupakan kepercayaan utama rakyat Myanmar sehingga hari ini.

Kepercayaan Theravada juga dipeluk oleh kerajaan etnik Thai Sukhothai sekitar 1260. Theravada lebih jauh menjadi kuat selama masa Ayutthaya (abad ke-14 sampai abad ke-18), menjadi bahagian penting dalam masyarakat Thai. Di daratan Asia Tenggara, Theravada terus menyebar ke Laos dan Kemboja pada abad ke-13.

Tetapi mulai abad ke-14, di daerah-daerah ujung pesisir dan kepulauan Asia Tenggara, pengaruh Islam ternyata lebih kuat, berkembang ke Malaysia, Indonesia, dan kebanyakan pulau hingga ke selatan Filipina.

Rujukan

    * (Inggeris) Damien Keown. Dictionary of Buddhism, Oxford University Press, 2003. ISBN 0198605609
    * (Inggeris) John Boardman. The Diffusion of Classical Art in Antiquity", Princeton University Press, 1994. ISBN 0691036802
    * (Inggeris) Robert Linssen. Living Zen, Grove Press, New York, 1958. ISBN 0802131360
    * (Inggeris) National Museum Arts asiatiques- Guimet (Editions de la Reunion des Musées Nationaux, Paris, 2001). ISBN 2711838978.
    * (Inggeris) Richard Foltz. Religions of the Silk Road, St. Martin’s Griffin, New York, 1999. ISBN 0312233388
    * (Inggeris) Thomas McEvilley. The Shape of Ancient Thought. Comparative studies in Greek and Indian Philosophies, Allworth Press, New York, 2002. ISBN 1581152035
    * (Inggeris) The Times Atlas of Archeology, Times Books Limited, London, 1991. ISBN 0723003068
    * (Inggeris) Sir Charles Eliot. Japanese Buddhism. ISBN 0710309678
    * (Inggeris) Sir Charles Eliot. Hinduism and Buddhism: An Historical Sketch. ISBN 8121510937

smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~smell like teen spirit~

我顶！
我再顶！
我用力顶！
我很用力顶！
我非常用力顶！
我用尽全力去顶！
就算鞋子烂也要顶！
就算腾讯倒闭也要顶！
就算天塌下来我都要顶！
要是天真塌下来了继续顶！
要是地面凹了我不管继续顶！
要是踩到我脚骨折我也继续顶！
要是别人见了骂我傻我还是要顶！
要是警察敢过来阻止我就更加要顶！
要是你看我不爽我没办法还要继续顶！
要是你觉得敢兴趣你也可以过来一起顶！
踩到地下水喷发造成洪灾损失惨重我也顶！
踩到益阳地震山崩地裂地下水泛滥我还要顶！
踩到火山喷发太平洋海啸我还要继续往死里顶！
踩到阎罗王说我制造噪音我刁根烟看看他继续顶！
踩到日天昏地暗惊天地泣鬼神我不管我还要继续顶！
踩到刚刚重建好的伊拉克房屋又倒塌了我不管还要顶！
踩到日本岛所有导弹由于震波影响而突然自爆我还要顶！
踩到正在坐飞机去日本嫖娼的水扁大哥坠机身亡我还要顶！

:good: :good: :good:

很有创意很有创意很有创意很有创意很有创意

我一腳踢飛一串串紅紅的葫蘆冰糖
我一拳打飛一幕幕的回憶散在月光
一截老老的老姜 一段舊舊的舊時光
我可以給你們一張簽名照拿去想象
我說啊 屏風就該遮冰霜 屋檐就該擋月光
江湖就該開扇窗 平劇就該耍花槍
扎下馬步我不搖晃
悶了慌了倦了我就穿上功夫裝
我不賣豆腐(豆腐) 豆腐(豆腐)
我在武功學校里學的那叫功夫
功夫(功夫) 功夫(功夫)
趕緊穿上旗袍 免得你說我吃你豆腐
你就像豆腐(豆腐) 豆腐(豆腐)
吹彈可破的肌膚在試練我功夫
功夫(功夫) 功夫(功夫)
趕緊穿上旗袍 免得你說我吃你豆腐
我稍微伸展拳腳 你就滾到邊疆
回旋踢太用力 畫面就變的很荒涼
落花配對配夕陽 翻山越嶺渡過江
我清一清嗓 清一清嗓 唱起秦腔
飛天飛敦煌 北方北大荒
誰在水一方我撐起一把紙傘回頭望
啊這什么地方 這什么狀況 啦啦啦啦
悶了慌了倦了我就踩在你肩膀
]
我不賣豆腐(豆腐) 豆腐(豆腐)
我在武功學校里學的那叫功夫
功夫(功夫) 功夫(功夫)
趕緊穿上旗袍 免得你說我吃你豆腐
你就像豆腐(豆腐) 豆腐(豆腐)
吹彈可破的肌膚在試練我功夫
功夫(功夫) 功夫(功夫)
趕緊穿上旗袍 免得你說我吃你豆腐

前天SHE追求我；昨天刘德华要我当他的美容师；今天女生不知为何厉害过雷达，追着我不放。
“追了三十条街哦！三十条！”

1234567891234567891234567891234567891234567891234567891234567891234567891234568912345678912345678912345678912345678912345678912345678912345678912345678912123456789123456789123456789123456789123456789

她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~
她娘的~！
是版主又怎样~？
论资历她跟我比起来还不是小孩子罢了~？
这里的规矩我比她熟很多~！！
不用教~

版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这版主衰样，你这糖醋鱼的糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的，版主衰样,你这糖醋鱼的  版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的

版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这版主衰样，你这糖醋鱼的糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的 版主衰样，你这糖醋鱼的，版主衰样,你这糖醋鱼的  版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的 版主衰样 ,你这糖醋鱼的

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa秘密！！！！！！！aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa